گۆڕان نیوز – «بتین بهشتی زاد» دختر نقاش سنندجی است که سالها در حوزه هنر مشغول فعالیت است و هنر نقشی به بخشی از زندگی و شغلش تبدیل شده است و امروز به عنوان یک نقل در حوزه نقاشی کودک شناخته است.
غریبه رحیمی/ خبرنگار گۆڕان نیوز
«بتین بهشتی زاد» در سال ۱۳۷۰ در شهر سنندج چشم به دنیا گشوده است و در سال ۱۳۸۶ نیز به دلیل علاقه‌مندی به هنر در کارگاههای آموزشی زمینه‌های نقاشی، سفالگری، چاپ سیلک حضور پیدا کرده است و از همان ایام نیز سعی کرده است که به صورت تخصصی و حرفه‌ای رشته‌ی مورد علاقه‌ی خود را پیگیری کند که در این مورد عنوان می‌کند که ذوق و علاقه‌ی من به هنر؛ باعث تغییر رشته، از برنامه نویسی به گرافیک شد و به کار با کودکان علاقمند شدم و در رشته‌های گریم کودکان و نقاشی دیوار و سفالگری کودکان شروع به فعالیت کردم. پیرامون موضوع با «بتین بهشتی زاد» دختر نقاش سنندجی گفت‌وگویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.
چه تعریفی از هنر نقاشی دارید؟
در پاسخ به این پرسش شما باید عنوان کنم که نقاشی یکی از رشته‌های اصلی هنرهای تجسمی است و قدمت آن شش برابر زبان نوشتاری است. برخی از پژوهشگران معتقدند اولین نقاشی‌های یافت‌شده در غارها حاکی از آن است که انسان‌های اولیه با کشیدن نقش حیوانات و شکارشان به نوعی خود را آمادهٔ نبرد با آنها می‌کرده‌اند.
قدیمی‌ترین نقاشی‌ها در جهان که متعلق به حدود ۳۲۰۰۰ سال پیش است، در غار شووه در فرانسه قرار دارد. این نقاشی‌ها که با استفاده از افرای قرمز و رنگ‌دانه سیاه، حکاکی و رنگ شده‌اند، تصاویری از اسب‌ها، کرگدن‌ها، شیرها، بوفالوها و ماموت‌ها را نشان می‌دهند. این‌ها نمونه‌هایی از نقاشی در غار هستند که در اغلب نقاط جهان وجود دارند.
بسیاری از آثار شناخته شده و مشهور هنری امروزی، مانند مونالیزا، شب پرستاره، دختری با گوشواره مروارید و تولد ونوس نقاشی‌های برجسته‌ای هستند که در سراسر جهان از آنها الگو برداری شده‌است. هرچند اختلاف نظرهای جزئی در مورد کاملاً هنری بودن آثاری که به روش‌های غیر سنتی و با روش‌های غیر از شیوه‌های کلاسیک خلق می‌شوند وجود دارد اما از لحاظ مفهومی، هنرمندانی که از صدا، نور، آتش‌بازی، چاپگرهای جوهرافشان، پیکسل‌های صفحه نمایشگر و پاستل یا مواد دیگر برای خلق اثرشان استفاده می‌کنند، با کسانی که مواد سنتی و رنگ‌های آمیخته با زرده تخم مرغ را به کار می‌برند، یکسان هستند. در نتیجه به اغلب کارهای هنری از این دست نقاشی گفته می‌شود.
چه طور شد که وارد عرصه هنر نقاشی کودک شدید؟
علاقه‌ی زیادی به هنر نقاشی دارم و از همان ایام نوجوانی این استعداد را در خودم دیدم که پا به دنیایی بزارم که همه چی را به تصویر بکشم رنج‌ها، شادی‌ها، غم‌ها و خوشی‌ها و در مجموع همه دنیای پیرامونم را در بوم خودم به تصویر بکشم. و در پاسخ به پرسشتان نیز باید عنوان کنم که آنقدر با زندگی آمیخته شدیم که انگار هنر کودکان را بیشتر تحت تاثیر قرار می‌دهد بزرگترها با رنگ‌ها قهر کرده‌اند و اما امروز و در این دنیای مصنوعی که همه زندگی ماشینی و به نوعی آهنی شده است کودکان با رنگ‌ها زندگی می کنند. وجه اشتراک من با کودکان مرا به سمت خود کشید و امروز به خودم می‌بالم که با دنیای کودکان دوست هستم و عاشقانه در این عرصه کار می‌کنم تا دنیای کودکان را زیباتر و رنگارنگ کنم.
به نظر شما به عنوان یک فرد که در این حوزه فعالیت می‌کنید وضعیت نقاشی کودک در کردستان چگونه است؟
آنچه که امروز از دنیای نقاشی در کردستان می‌بینم این است که وضعیت مطلوبی را نداریم و این در حالی است که بسیاری از هنرمندان و چهره‌ها در این حوزه فعالیت می‌کنند و فضای عمومی جامعه سبب شده که بیشتر هنرمندان دغدغه نان را داشته باشند و بیشتر به دنیبال مشکلات و معضلات معیشتی ودرآمدی خود هستند و حوزه کودک تا حدودی به حال خود رها شده است البته این گفته نمی‌تواند فعالیت هنرمندان این عرصه را زیر سوال ببرد و اکنون چند نفری از هنرمندان دغدغه‌های فعالیت‌های هنر و کودکان را به دوش می‌کشند و آن عده فقط عاشق کودکان هستند و کمترین مسولیت را در قبال کودکان دارند اما با جان و دل برای این حوزه هزینه کرده‌اند. حوزه کودک در کردستان با مشکل نیروی متخصص و آکادمیک مواجه است و ضروی است که متولیان و دستگاههای دولتی ذیربط در این حوزه بیشتر با هنرمندان و به ویژه رشته نقاشی در ارتباط باشند تب بتوانند بستر را برای رشد و شکوفایی مهیا کنند.
آیا کار کردن بانوان در این رشته سخت نیست و شما با چه مشکلاتی مواجه هستید؟
با توجه به اینکه بانوان زودتر با کودکان اخت می شوند و صبر و حوصله‌ی بیشتری دارند و جزیی نگرتر هستند کارکردن در این حوزه بسیار لذت بخش و جذاب است و تنوع در فعایتهای این رشته هنری بسیار زیاد است. هر چند که در بحث نقاشی محیطی کارکردن برای آنها سخت و دشوار است و کاها نیز برخی افراد که در رشته هنری تخصص ندارند و اظهارنظرهایی را ارائه می‌دهند و فضا را برای فعالیت بانوان تنگ‌تر می‌کنند و حتی در زمینه ی آموزش نیز تاثیر دخالت کسانی که تخصص ندارند اما با کودکان سرو کار دارند کم نیست.
به آموزش اشاره کردید به نظر شما برای رهایی از مشکلات و رشد رشته نقاشی کودک در کردستان چه اقداماتی را باید انجام داد؟
در حوزه آموزش با مشکلات متعددی در حوزه هنرهای تجسمی و به ویژه رشته نقاشی مواجه هستیم و برای رفع این مشکلات ضروری است که در حوزه توسعه زیرساخت‌های هنری و ساخت مکان‌های آموزشی و ارزش و اهمیت دادن به محیط‌های کودکان تلاش بیشتری کنیم و همچنین در بحث انتخاب مدرسان با تجربه برای برگزاری کارگاههای آموزشی و آگاهی دهی به جامعه و به ویژه خانواده‌ها با استفاده از ابزار رسانه نقش بسزایی در رشد و تقویت این رشته خواهد داشت.
در بحث آموزشی در این حوزه وضعیت چگونه است و خانواده ها در این مورد چه وظیفه ای به عهده دارند؟
در زمینه ی آموزش چیزی که بسیار حائز اهمیت است و در هر سنی هم می‌تواند ذهن را محدود کند و هر چیز ذهنی را منع می کنند و در پایان انتظار طرح های ذهنی را دارند (پایه آموزش بر کپی کاری بوده و در پایان انتظار طرح های ذهنی از هنرجو دارند). خانواده ها هنر را به زندگی کودکانشان دعوت کنند و ایده‍‌های ذهنیشان را تقویت کنند نه سرکوب کسانی موفق هستند که زندگی را با هنر تلفیق کرده اند
سخن آخر:
نمی توان منکر تاثیر رنگ ها بر ضمیرخودآگاه و ناخودآگاه شد با هنر و رنگ‌ها آشتی کنید زندگی آنقدر سخت هست به جای سیاه و سفید کردنش رنگش بزنید هنر شاید جسممان را نجات ندهد اما روحمان را نجات خواهد داد شاید به جسممان زندگی نبخشد اما به روحمان زندگی می‌بخشد.
