گۆڕان نیوز – در هیاهوی روزمره شهرها، جایی که سیمان و فولاد گاه هویت تاریخی را می‌بلعند، دو معمار جوان از دیار فرهنگ و اصالت، با خلقی سترگ، دیوارهای خاموش را به سخن درآوردند. سجاد خداپرست و کیومرث سبحانی، دو چهره درخشان از شهرستان دیواندره در استان کردستان، با طرحی ریشه‌دار در هویت معماری ایرانی-اسلامی و نگاهی نوگرا، موفق شدند رتبه نخست مسابقه ملی طراحی المان شهری تبریز را از آن خود کنند.
این موفقیت، در میان بیش از ۳۰۰ اثر ارسالی از سراسر کشور، آن هم در رقابتی که ۶۱ طرح به مرحله نهایی راه یافتند، تنها یک افتخار فردی یا حتی منطقه‌ای نیست؛ این یک دستاورد ملی در مسیر احیای معماری بومی و اصیل ایرانی است که باید آن را به چشم آینده‌ای روشن در عرصه طراحی شهری نگریست.
اما این پایان کار نبود؛ تیم خلاق خداپرست و سبحانی، با شایستگی تمام، در مسابقه بین‌المللی طراحی المان یادبود شهدا و دفاع مقدس اصفهان نیز در میان بیش از ۱۲۰۰ طرح داخلی و خارجی، موفق به کسب رتبه پنجم شدند؛ افتخاری که هم‌سنگ رتبه‌های اول است، چرا که در این مسابقه، خلاقیت و هویت ایرانی اسلامی، در بستری جهانی، مورد سنجش قرار گرفت.
بازگشت به ریشه‌ها، حرکت به سوی آینده
طرح ارائه‌شده برای شهر تبریز، تنها یک المان تزئینی نیست؛ روایتی هنری از گذشته، حال و آینده شهریبا هویتی تاریخی است. این المان شهری، با اتکا بر اصول معماری ایرانی-اسلامی، بهره‌گیری از فرم‌های بومی و همچنین رعایت دقیق ضوابط و الزامات مسابقه، توانست نظر هیئت داوران را به شکلی قاطع جلب کند.
فضاسازی درونی طرح، بافت تاریخی شهر، موقعیت مکانی و ارزش‌های فرهنگی تبریز همگی در طراحی لحاظ شده‌اند؛ اتفاقی که نشان از نگاه دقیق و علمی طراحان به مسئله هویت‌شناسی و زیباسازی شهری دارد.
زمان آن رسیده که جوانان صاحب ایده، به میدان عمل بیایند
این دستاوردهای غرورآفرین، فراتر از یک تندیس و دیپلم افتخار، پیامی روشن برای مسئولان شهری و مدیران اجرایی دارد: نسل جوان معمار و طراح ما، نه‌تنها توان حضور در رقابت‌های ملی و بین‌المللی را دارد، بلکه می‌تواند نقش مؤثری در شکل‌دهی به چهره شهرها ایفا کند.
امروز که شهرهای ما بیش از هر زمان دیگر، نیازمند بازگشت به هویت، زیبایی و معنا هستند، حمایت از نیروهای خلاق، متخصص و بومی مانند سجاد خداپرست و کیومرث سبحانی، یک انتخاب نیست؛ یک ضرورت است.
مطالبه‌ای روشن از نهادهای شهری:
ما از شهرداران، اعضای شورای شهر، اداره کل راه و شهرسازی، سازمان زیباسازی و سایر نهادهای مسئول انتظار داریم که از اندیشه‌های این نسل آینده‌ساز حمایت عملی کنند. این حمایت می‌تواند در قالب دعوت به مشارکت در پروژه‌های شهری، ایجاد فرصت‌های مشاوره تخصصی، واگذاری طراحی المان‌ها، و حتی بهره‌گیری از نگاه آن‌ها در سیاست‌گذاری‌های معماری شهری انجام گیرد.
سخن آخر:
دیواندره، با تقدیم دو معمار خلاق و افتخارآفرین، نشان داد که استعداد، انگیزه و اندیشه نو در دل ایران زمین زنده است. امروز نوبت آن است که تصمیم‌سازان نیز پاسخی شایسته به این خیزش روشنفکرانه و هنری بدهند.
شاید فردا، هر کوچه و میدان در تبریز و اصفهان و دیواندره، با نشانی از ذوق و طراحی این جوانان، گواهی باشد بر عصری نو در معماری ایران.
