در قلب شهر سنندج، در کوچه‌پس‌کوچه‌هایی که هنوز عطر تاریخ و سنت از آنها به مشام می‌رسد، غذاخوری‌ای است که نه‌تنها برای مردم سنندج، بلکه برای بسیاری از گردشگران، نامی آشناست: «دیزی صبری»، غذایی سنتی که شهره خاص و عام است.
فردین کمانگر/ روزنامه‌نگار، در یکی از محلات قدیمی سنندج غذاخوری سنتی صبری زبان زد خاص و عام است که در بیش از نیم قرن است در این روزها که غذاهای فست‌فودی به بخش اصلی غذاهای شهری و شهروندان تبدیل شده است غذای سنتی همچون دیزی هنوز به دلیل کیفیت و طعم و کیفیت آن در رقابت با غذاهای فست‌فودی پیشی گرفته است و هنوز مردم برای خوردن آن صف می‌کشند.
«شروین صلواتی»، جوانی پرانرژی و علاقه‌مند به حفظ شغل خانوادگی است. او امروز وارث سه نسل دیزی‌پزی در این شهر است. شغل و کسب‌وکاری که پدربزرگش بنیان گذاشت، پدرش ادامه داد، و حالا خود او با ذوق و وسواس ویژه‌ای آن را ادامه می‌دهد. با «شروین صلواتی»، به عنوان یک جوان موفق و فعال گفت‌وگویی را انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.
روایتی از یک کسب‌وکار
شروین در مورد نام صبری برایمان توضیح می‌دهد و عنوان می‌کند که چند نسل از خاندان صلولتی در شهرهای کردنشین و عرب نشین کشور عراق زندگی را سپری کردند که هرکدام خاطرات جذاب و شیرین خود را دارند و پدرش در دوره‌ی زمانی، در حکومت عراق که خارجی‌ها و به ویژه کردهای ایرانی را از این کشور اخراج کردند ناچارا نام را تغییر و نام «صبری» که یک اسم رایج برای مردهای عراقی بوده است را برای خود انتخاب می‌کند وفصلی دیگری را برای خودش رقم می‌زند.
پدرم در دوران کمونیست‌ها و احمد حسن البکر (۱ ژوئیه ۱۹۱۴ – ۴ اکتبر ۱۹۸۲)، چهارمین رئیس‌جمهور عراق در عراق بوده و در دوره کودتای عبدالوهاب الشواف که از رهبران یکی از جنبش‌های عراق در موصل بوده حضور داشته است
وی عنوان می‌کند که پدرش به عنوان شاگرد در دوره‌های مختلف در عراق و در تهران مشغول به کار آشپزی بوده است و سرانجام پس از چند دهه مغازه دیزی سرای صبری را دایر نموده است و باتوجه به تجربه و تخصصی که در آشپزی داشته است توانسته برند «دیزی صبری» را برای خانواده صلولتی در مناطق کردنشین و حتی سراسر ایران به ثبت برساند و امروز بسیاری از مسافران و گردشگران داخلی و خارجی علاقه‌مند به خوردن دیزی صبری هستند.
وی در ادامه با اشاره به علاقه‌مندی و شوق خودش برای ادامه این شغل می‌گوید: دیزی صبری با داشتن سابقه چند د هه خود به عنوان یک میراث ماندگار برای بنده است و من به عنوان سومین نسل از خانواده صلواتی مشغول ادامه این شغل هستم و به نوعی وارث یک شغل و یک برند غذایی در دل شهر سنندج هستم. با تمام سختیها و مشکلاتی که این شغل دارد من علاقه زیادی برای ادامه و توسعه این شغل را دارم. و گاها دست و پاهایم دچار سوختگی و آسیب می‌شود اما با این وجود همچنان با عشق و علاقه آن را ادامه می‌دهم.
این جوان سنندجی در ادامه می‌افزاید: من دارای کارشنارسی ارشد هستم و در جاهای دیگر هم فرصت‌های شغلی برایم وجود داشته است اما سختی‌های این شغل را قبول کردم چون علاقه‌ای به تنبلی ندارم و شغلم را دوست دارم و با آن زندگی می‌کنم.
این فقط یک شغل نیست، یک میراث است
«شروین صلواتی» به نقش خود و خانواده‌اش در ایجاد اشتغال اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: در این مغازه دیزی سرا، که مکانی کوچک است توانسته‌ایم برای چهار نفر به صورت مستقیم و ۳ نفر نیز به صورت غیر مستقیم شغل ایجاد کنیم و از این نظر نیز بسیار خوشحالم که برای چند خانواده نیز ایجاد شغل کردیم و باهم رزق و رویمان را تامین می‌کنیم.
وی ادامه می‌دهد: ساعت کاری خاصی داریم چون دیزی نیازمند برنامه‌ریزی و دقت و بهداشت لازم است و شب آن را برگزاری می‌کنیم و از صبح زود آماده ارائه خدمت به مشتریان هستیم و خوشبختانه مشتری مداری و اخلاق‌مداری را در اولویت کاری قرار دادیم و امروز مشتریان ما از اقشار و طیف‌های مختلفی است.
این جوان موفق در ادامه می‌گوید: مشتریان ما از طیف‌های مختلف بازاری و کاسبین محل، پزشکان و کارمندان، گردشگران داخلی و خارجی هستند حتی امروز دیگر خانواده‌ها نیز در مغازه حضور پیدا می‌کنند و دیزی صرف می‌کنند و این گواهی بر کیفیت و استقبال شهروندان از غذاهای ماست و امروز «دیزی صبری» فراتر از یک غذای معمولی است.
صلواتی به کیفیت محصولات عرضه شده نیز اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد: به نظرم دلیل اصلی ماندگاری ما، وفاداری به اصالت و کیفیت است. ما هیچ وقت مواد اولیه را فدای سود و درآمد بیشتر نکردیم. گوشت تازه، دنبه‌ی درست‌شده‌ی سنتی، نخود و حتی نوع زعفران و لیمو عمانی، برایمان مهم است. و وقتی مشتری غذا را صرف می‌کند تفاوت را حس می‌کند. و اکنون دیزی فقط یک غذا نیست؛ یک تجربه است.
باید جان بدهی به غذا
وی تصریح می‌کند: برخی افراد درست کردن غذا و به ویژه دیزی را یک کار ساده می‌نگارند در صورتی که«دیزی فقط ترکیب گوشت و حبوبات نیست، باید جان بدهی به غذا». من هم سعی می کنم با حفظ احترام به گذشته، این مسیر را با بهره‌گیری از تجربه و دانش آنها، ادامه دهم.
این جوان موفق در ادامه با اشاره به چشم انداز کاریش عنوان می‌کند: هر جوانی و هر فردی برای خودش برنامه‌هایی در نظر دارد تا در زندگی و موقعیت شغلیش موفق باشد بنده هم برای شغلی که دارم برنامه‌هایی دارم و در آینده حتما یک سالن بزرگتر با بافت سنتی در قلب شهر سنندج تاسیس خواهم کرد هر چند که تاکنون چندین سرمایه‌گذار پیشنهاد همکاری برای ساخت چنین مکانی را دادند اما سعی می‌کنم تنهایی آن را به سرانجام برسانم و برای چندین نفر دیگر از جوانان این شهر شغل ایجاد کنم.
شروین باوجودی که در مقابل گازخوراکپزی ایستاده و دیزی را برای مشتریان آماده می‌کند می‌گوید: امروز مشکلی که وجود دارد نیروهای ماهر هم کمتر پیدا می‌شوند، چون این کار صبر و عشق می‌خواهد و برای ادامه این کار باید حتما از نیروی ماهر استفاده شود.
وی تصریح می‌کند: همچنین، حفظ سبک سنتی در مقابل موج فست فود و غذاهای زودپز، کار آسانی نیست. اما ما توانستیم در این مورد نیز موفق باشیم و خوشبختانه مشتریان ما در حال افزایش است و حتی قشرهایی از نسل جدید داریم که فکر نکنم توخونه غذایی مثل آبگوشت و دیزی درست کرده باشند. غذای ما با ذائقه مشتریان جور شده است.
این جوان موفق سنندجی در سخن پایانی این گفت‌وگو عنوان می‌کند: اگر گذرتان به سنندج افتاد، حتماً مهمان ما باشید. دیزی فقط یک وعده غذا نیست؛ طعمی است که از دل تاریخ می‌آید و با عشق پخته می‌شود.
