گۆڕان نیوز –
«مقرب درگاه الهی»
مهنا زارعی/ سنندج
تصرفی عاشقانه در خاک،
و دمیدن از روح خود،
از نخستین آموزگار خلقت.
چه شیرینی دلپذیری،
و چه سعادت ابدی،
برای آدمی.
مقرب درگاه الهی شدن، لذتی دارد
وصف ناشدنی
و گام برداشتن در مسیر خودشناسی‌ام،
از گذرگاه خداشناسی‌ام عبور می‌کند.
بینایم کرده است،
تفکر و تدبر در عالم هستی.
و قفل قفس تنهایی ام را گشوده است،
تا بال بگیرم.
دلنوشته
«صبوری چشمه»
درسا خضری/ سنندج
با وحشت زیاد از دل سنگ و کوهی استوار جاری شد. مانند تیری که از تفنگ خارج می‌شود و به سرعت به سوی هدف می‌رود. همین یک کمی راهش را از میان سنگ‌های کوچک و بزرگ باز کرد، کمی آرام گرفت.
از پیچ و خم‌های زیادی عبور کرد. سنگ‌های محکم را از سر راه برداشت. مغرور و غلغله زن ادامه داد. زلال و پاک.
همه خود را در وجودش می‌دیدند. زیبایی درخت، گل،آسمان، صخره را دو چندان نشان می‌داد و هر که خود را درون او به تماشا می‌نشست.
با خود فکر می‌کرد، اگر من نباشم، هیچ چیز زنده نیست.جنگل زیبا نیست. کوه سرسبز نیست .زمین زنده نمی‌ماند و بعد باز هم به راهش ادامه می‌داد .
گاهی مغرور ،
هی صبور،
چشمه‌ای که از دل کوه جوشید.