گۆڕان نیوز- تصوراتی که در ذهن خود پیرامون سرای سالمندان و پیری ساخته بودم با ورود به سرای سالمندان سنندج به هم ریخت و چهره‌های و شخصیت‌هایی را در مشاهده کردم که هرکدام روزگاری در اوج قدرت و توانایی بودند و امروز در سرای سالمندان مورد مراقبت قرار می‌گیرند در کنار این موارد فردی را مشاهده کردم که با سایرین بسیار متفاوت‌تر بود مردی خوش‌سیما، سبیل و صورتی زیبا و بسیار بااخلاق که بر ویلچرش در حال گذر در داخل سالن سرای سالمندان بود و این مهم سبب شد تا یادداشت پیشروی را به نگارش دربیاورم.

 در قلب شهر سنندج، مکانی وجود دارد که در آن نهال امید در دل‌های ناامید کاشته می‌شود. سرای سالمندان سنندج، خانه‌ای برای کسانی است که روزگاری در اوج قدرت و توانایی بودند و اکنون، گذر زمان، آن‌ها را به گوشه‌ای کشانده است.

 در این سرای پر مهر، داستان‌های بسیاری نهفته است. یکی از این داستان‌ها، روایت زندگی «محمدعلی مظفری» است؛ مردی که براثر سانحه رانندگی در جاده‌های کشور دچار ضایعه نخاعی شد و توان حرکت و انجام فعالیت‌های خود را از دست داد این مرد که روزگاری، در گیرودار مشکلات و سختی‌های زندگی قرار گرفته بود امروز، او با پشت سرنهادن تمام یاس و ناامیدی‌ها با لبخندی بر لب، به زندگی ادامه می‌دهد. لبخندی که گواه بر امیدواری و قدردانی او از زندگی است.

 او براین باور است که سرای سالمندان سنندج، تنها یک مکان برای نگهداری از سالمندان نیست. بلکه خانه‌ای است که در آن، سالمندان با عشق و احترام زندگی می‌کنند. در این مکان، تلاش می‌شود تا نیازهای جسمی و روحی سالمندان به بهترین شکل ممکن برآورده شود.

 حضور چنین افرادی در سرای سالمندان این مهم را بیان می‌کند که رویکرد سرای سالمندان به نسبت گذشته در جامعه تغییر کرده است و امروز جامعه نیز پذیرفته است که باید فضا و مکانی متناسب با جایگاه، شان و مقام سالمند احداث شود تا به این قشر که روزگاری در اوج قدرت و توان بودند خدماتی را ارائه دهد.

 خدمات ارائه شده در سرای سالمندان شامل: مراقبت‌های پزشکی و پرستاری، خدمات توان‌بخشی، فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی و خدمات تغذیه‌ای است و ارائه این خدمات نیازمند تأمین اعتبارات است که متأسفانه در کشور در این حوزه با مشکل اساسی مواجه هستیم و بخش دولتی بدون حضور بخش خصوصی و خیرین نمی‌تواند به رسالت خود در مقابل سالمندان عمل کند.

 بااین‌حال سرای سالمندان سنندج توانسته است اعتماد خیرین را جذب کند و این سرای سالمندان، بدون حمایت خیرین، نمی‌توانست به این جایگاه برسد. خیرین سنندجی، با دستان پر مهر خود، همواره در کنار سالمندان بوده‌اند و تلاش کرده‌اند تا موانع پیشروی این سرای سالمندان را از میان بردارند و امروز شاهد تغییر و تحولات اساسی در ساختار این سرا هستیم و سالمندان در فضایی مناسب به زندگی خود ادامه می‌دهند.

 سرای سالمندان سنندج، نمادی از امید، عشق و انسانیت است. مکانی که در آن، سالمندان با لبخندی بر لب، به زندگی ادامه می‌دهند و می‌دانند که تنها نیستند و ضروری است که ما نیز به رسالت اجتماعی خود در مقابل جامعه سالمند و ریش‌سفیدان خود عمل کنیم و آنها را در هیچ شرایطی تنها نگذاریم حتی اگر در سرای سالمندان نیز مورد توجه ویژه هم باشند؛ زیرا آنان تشنه محبت و توجه ما هستند پس مهربانی را به پدر و مادر و سالمندان خود هدیه دهیم.

2 در مورد “روایت «محمدعلی مظفری» در سرای سالمندان سنندج؛ لبخند به زندگی/ فردین کمانگر/ روزنامه‌نگار

    1. سلام و ارادت دوست خوبم، از پیشنهاد و نظر شما بسیار سپاسگزارم، نکته‌ای که لازم می‌دانم بیان کنم این مصاحبه نبود بلکه یادداشت است و نقطه نظرات و تحلیل خودم را بیان کردم. با تشکر مجدد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *