گۆران نیوز – «احسان زارع زاده» در گفت‌وگوی اختصاصی با گۆڕان نیوز با تاکید بر ضرورت توزیع عادلانه منابع مالی و امکانات در شهرستان‌ها عنوان کرد: توسعه فعالیت‌های هنری و نمایشی در شهرستان‌ها می‌تواند به توسعه اقتصادی و اجتماعی این مناطق نیز کمک کند.
فردین کمانگر/ روزنامه‌نگار، «احسان زارع زاده»، در سال ۱۳۶۴ در شهرستان سقز چشم به دنیا گشود. وی در خانواده‌ای از جنس هنر برخاسته و پدرش، ماموستا محمد زارع زاده از هنرمندان مطرح در عرصه تئاتر استان و کشور است وی نیز باتوجه به توانایی‌ها و استعدادهای ذاتی که در عرصه تئاتر داشت از سال ۱۳۸۵ به صورت حرفه‌ای فعالیت هنری خود را در این رشته آغاز نمود .
وی تاکنون توانسته آثار نمایشی بسیاری را خلق و اجرا کند و در جشنواره‌های استانی و کشوری رتبه‌های برتر را ازآن خود کند و افتخارت بسیاری را برای کردستان و شهرستان سقز کسب کند.
چندی پیش در جشنواره منطقه‌ای تئاتر آئینی سنتی و آیین‌های نمایشی زیویه، سه اثر برگزیده به جشنواره بین‌المللی تئاتر کرکوک راه یافت بهمین مناسبت گفت‌گویی را با «احسان زارع زاده»، هنرمند سقزی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.
در ابتدا توضیحاتی ا در مورد حضورتان در جشنواره بین‌المللی تئاتر کرکوک ارائه دهید.
در جشنواره منطقه‌ای تئاتر آئینی سنتی و آیین‌های نمایشی زیویه، سه اثر برگزیده به جشنواره بین‌المللی تئاتر کرکوک راه یافتند. این آثار توسط دبیر جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی کرکوک، نژاد نجم، انتخاب و به جشنواره دعوت شدند. این نمایش‌ها شامل نیمه از جزیره خارک، درختی خواهم شد از اصفهان، و «بێ هێلانە» از کردستان بودند. جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی کرکوک با حضور کشورهای مختلف از ۱۱ تا ۱۵ آبان‌ماه در کرکوک برگزار شد. جشنواره منطقه‌ای تئاتر آئینی سنتی زیویه در سقز نیز از ۱۵ تا ۱۷ شهریورماه برگزار شد و با استقبال چشمگیری از سوی مردم فرهنگ‌دوست سقز مواجه شد.
به نظر شما به عنوان یک هنرمند، وضعیت جشنواره‌ها را چگونه ارزیابی می‌کنید و برگزاری جشنواره‌ها چه تاثیری بر رشد فعالیت‌های هنری خواهد داشت؟
وضعیت جشنواره‌ها و فعالیت‌های هنری در استان‌های مختلف، تحت تأثیر عوامل متنوعی قرار دارد. در استان کردستان، هنرهای نمایشی تحت تأثیر شرایط اقتصادی و اجتماعی استان هستند. جشنواره‌ها می‌توانند به عنوان محرک‌های مهمی برای رشد و توسعه صنعت تئاتر و هنرهای نمایشی در استان‌ها عمل کنند. با این حال، تأثیرگذاری آنها به میزان حمایت و توجه مقامات محلی و ملی به فرهنگ و هنر بستگی دارد. ترویج هنرهای نمایشی و جذب حمایت مالی می‌تواند به تقویت و توسعه این صنعت در استان‌ها کمک شایانی کند.
کیفیت و تعداد گروه‌های نمایشی موجود، تعیین‌کننده وضعیت تئاتر در هر استان است. در استان کردستان نیز، عوامل مختلفی بر وضعیت تئاتر و گروه‌های نمایشی تأثیرگذار هستند. این گروه‌ها می‌توانند در ترویج هنر تئاتر نقش بسزایی داشته باشند و به بهبود کیفیت و تنوع این هنر در استان کمک کنند. اما ممکن است با چالش‌هایی مانند کمبود منابع مالی، انگیزه محدود برای تولید آثار فاخر، و دسترسی ناکافی به امکانات مدرن مواجه شوند.
چه راهکاری برای رفع موانع پیش‌روی فعالیت‌های هنری رائه می‌کنید؟
برای بهبود وضعیت گروه‌های نمایشی در استان کردستان، پیشنهاد می‌شود که بانیان فرهنگ و هنر حمایت مالی و امکانات بیشتری را در اختیار هنرمندان قرار دهند، آموزش‌های تخصصی ارائه دهند، و فضاهای فرهنگی و هنری را رایگان در اختیار گروه‌های نمایشی قراردهند.
کمبود امکانات تمرین و عدم دسترسی به فضاهای مناسب برای آماده‌سازی هنرمندان قبل از اجرا، می‌تواند تأثیر منفی بر کیفیت اجرای تئاتر بگذارد. برای مقابله با چالش‌های موجود در این عرصه، به کارگیری چندین راهکار می‌تواند مفید واقع شود. اولین راهکار، ایجاد شبکه‌های همکاری میان گروه‌های تئاتری است. تشکیل اتحادیه‌های حمایتی از گروه های تئاتری، برگزاری کارگاه‌ها و نشست‌های علمی، و تبادل تجربیات بین فعالان این حوزه، می‌تواند به تقویت پیوندها و همکاری‌های مؤثر کمک کند. دومین راهکار، ارتقاء دانش و مهارت‌های تخصصی است. برگزاری دوره‌های آموزشی، سمینارها و کارگاه‌های تخصصی، و تعامل با کارشناسان و هنرمندان مجرب می‌تواند به افزایش توانایی‌های هنری و مدیریتی فعالان تئاتر کمک کند. سومین راهکار، ترویج و تبلیغ هنر تئاتر از طریق رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی است. فعالان تئاتر می‌توانند با استفاده از این ابزارها، آثار خود را به جامعه معرفی کرده و فرهنگ تئاتر را در سطح عمومی ترویج دهند. با اجرای این استراتژی‌ها و سایر اقدامات مؤثر، می‌توان به بهبود کیفی تئاتر و رشد این هنر در استان کردستان و سایر نقاط کشور کمک کرد و در نهایت، به ارتقای سطح فرهنگی جامعه یاری رساند.
برخی از هنرمندان عنوان می‌کنند که عدالت در توزیع امکانات در شهرستان‌ها وجود ندارد آیا این ادعا صحت دارد؟
این ادعا که امکانات مطلوب‌تری برای گروه‌های نمایشی در مراکز استان‌ها وجود دارد و شهرستان‌ها به نوعی فراموش شده‌اند، به طور نسبی درست می‌باشد. این وضعیت معمولاً ناشی از تراکم بالای امکانات فرهنگی و هنری در شهرهای بزرگ و مراکز استان است. با این حال، می‌توان با اتخاذ روش‌های مؤثر و برقراری همکاری‌های سازنده میان شهرستان‌ها و مراکز استان، این نارسایی را بهبود بخشید.
برای رفع مشکلات و موانع پیش‌روی چه راهکاری را پیشنهاد می‌کنید؟
برای حمایت از گروه‌های نمایشی در شهرستان‌ها و ارتقاء کیفیت خدمات، نیاز است چندین راهکار مورد توجه قرار گیرد. نخست، توزیع عادلانه منابع مالی و امکانات ضروری است. باید تلاش شود تا منابع مالی و حمایت‌های دولتی به طور منصفانه میان گروه های مختلف در شهرستان‌ها و مراکز استان تقسیم شود. دوم، تشکیل جلسات هماهنگی و همکاری بین شهرستان‌ها و مرکز استان می‌تواند به هماهنگی فعالیت‌ها و بهره‌مندی از تجربیات یکدیگر کمک کند. سوم، ایجاد فرصت‌های آموزشی و توسعه مهارت‌ها در شهرستان‌ها نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. فراهم آوردن دوره‌های آموزشی برای علاقه‌مندان به هنر و تئاتر در این مناطق، می‌تواند به شکوفایی استعدادها و توانایی‌های آنان منجر شود.چهارم ، تا زمانیکه بطور جدی دفتر انجمن هنرهای نمایشی و هئیت مدیره انجمن استان از طرف ادارات ذیربط به رسمیت شناخته نشوند و گامی جدی در جهت در اختیار گذاشتن منابع مالی و استقلال در تصمیم گیری برداشته نشود چشم انداز مطلوبی ندارم.
در نهایت، می‌توان گفت که توسعه فعالیت‌های هنری و نمایشی در شهرستان‌ها نه تنها به ارتقاء سطح فرهنگ و هنر کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به توسعه اقتصادی و اجتماعی این مناطق نیز منجر شود. بنابراین، افزایش همکاری و هماهنگی میان شهرستان‌ها و مراکز استان، تأمین منابع مالی و امکانات به شکل عادلانه و توسعه زیرساخت‌های فرهنگی و هنری در این مناطق بسیار حائز اهمیت است. همچنین، توجه به آموزش و ارتقاء مهارت‌های هنری افراد در حوزه تئاتر می‌تواند تأثیر بسزایی در بهبود وضعیت هنری کشور داشته باشد. امید است با اجرای اقدامات مؤثر و انسانی، حمایت از هنر و تئاتر در سرتاسر کشور افزایش یابد و این رشته هنری به سوی رشد و شکوفایی هدایت شود.
سکانس آخر
سخن آخرم را به پیشکسوتان عزیزی که در این راه استخوان‌ها شکسته و عمرها بر باد دادند خواهم پرداخت، متاسفانه بارها شاهد آن بودیم که این بزرگواران جایگاهشان حفظ نشده و نامی از آنها برده نخواهد شد، به عقیده من اگر زحمات نسل‌های گذشته نبود اکنون هرگز اثری از خلق آثار هنری نبود، تا زنده هستن از آنها یاد کنیم و ادای دین کنیم.