گۆڕان نیوز- بازنشستگان چراغ‌های پی سوزی هستند، که در تابش خورشید، نامشان همچون خورشید می‌درخشد. گذر زمان مخزن روغنشان نکاهیده است بل هم شأن خورشید نوررافشانی می‌کنند. متاسفانه پرتو نورشان از دید نا آگاهان ظلمت‌زاست و بی‌شفق می‌سوزند با سوزی پر انرژی.
کتابشان مالامال پند و اندرز است پند و اندرزی که درگذر زمان اندیشه‌شان را با سیاهی قلم تجاربشان نقش زده، نقشی پربار و خمیده مثل درخت پربار. قدرشان قدر خداییست و در خدا ذوب شده این درخت پربار را باغبانی شایسته باید، تا به جسم صیقل شده زمانشان جلایی دهد تا شرمنده نوباوگان خانواده نباشند و در دم دمای پایان زندگیشان با کوله بار خاطرات به جا مانده، ناقل محافل نوباوگان باشند و در کوی تجارب سینی خالی نقلشان حیف است که بی‌نقل باشد، پرنقلی سینی لازمه پر جیبی آنهاست. بگذریم ما بازنشستگان کلمات را برای اثبات و گرفتن حقمان به‌کار نمی‌گیریم و اگر بخواهیم با کلمه‌ها بازی کنیم آنها را آنچنان به رقص می‌آوریم که نظاره کنندگان را به حیرت اندازد. ساده می‌گویم به مشکلات و معضلات بازنشستگان توجه کنید بدانید سرهایشان را زمان خدمت شیره مالیده و رو سفید و پربار برف زمستانند، و این قشر امروز چشم‌براه گرمای محبت‌اند.
در پایان از مسئولان محترم که زمام امور را در دست دارند و خودشان هم روزی راهی این راه خواهند شد پیشنهاد می‌کنم که بیش از پیش به بازنشستگان توجه کنند مخصوصاً به همطرازی آنها، به راستی شایان پاسخ است امید است مسئولین برای پاسخگویی به مطالبات و خواسته های برحق و شایسته بازنشستگان اقدام کنند تا در غروب آفتابمان بی پاسخ، در پس کوه غروب نکنیم و بار سفر را نبندیم.
