گۆڕان نیوز- «جمشید فرجوند فردا» یکی از چهره‌ها و سرمایه‌های معنوی جامعه ماست هنرمندی که سال‌ها در حوزه عکاسی مشغول فعالیت است و تاکنون توانسته به عنوان یک فرد بی ادعا در رشته عکاسی، که در عرصه‌های بین المللی حرفی برای گفتن داشته باشد.
فردین کمانگر/ خبرنگار گۆڕان نیوز، «جمشید فرجوند فردا» عکاس پرآوازه و خلاق کردستانی اهل بیجار است که در طولانی‌‌‌‌ترین شب سال، یعنی یلدای ۱۳۴۰ چشم به دنیا گشود و و از همان ایام کودکی با دوربین آشنا می‌شود و امروز در حدود ۳۸ سال است که به عنوان عکاس در جهان شناخته شده است. در مورد او باید بگویم که دانش‌آموخته نقاشی از دانشگاه هنر تهران، کارشناسی ارشد عکاسی و دارای نشان درجه ۲ هنری و دارای ۳۰۹ عنوان جایزه ملی و بین‌‌المللی است. در حقیقت همه زندگی‌‌اش با عکاسی گره خورده است، هرچند در زمینه‌های نقاشی، خوشنویسی، کاریکاتور و… نیز فعالیت میکند.
وی شاگردان توانایی تربیت کرده که هر کدام صاحب سبکند و در گوشه و کنار جهان سالانه نمایشگاه‌‌هایی از آثار خود برپا میکنند. مدتی است که این هنرمند نامی در عرصه رسانه کم پیداست و ما نیز به رسم ادب و در راستای رسالت رسانه‌ای خود به سراغش رفتیم تا گپ وگفت‌وگویی با «جمشید فرجوند فردا» داشته باشیم که در ادامه می‌خوانید.
در این مدت بسیاری از مخاطبان پیگیر این موضوع بودند که چرا شما کمتر در فضای نشریات و خبرگزاری‌ها حضور دارید؟
در ابتدا لازم میدانم که قدران مهر و محبت همه عزیزان باشم که پیگیر حال و وضعیت بنده بودند در پاسخ به این پرسش باید عنوان کنم که در حدود چهار سالی است که پس از شیوع کرونا و برخی اتفاقات، فعالیت‌های هنری کمرنگ شده و برخی موارددیگر نیز وجود داشت که سبب شد تا کمتر در عرصه رسانه حضور پیدا کنم. یکی از مواردی که می‌توان به آن اشاره کرد عدم حمایت از فعالیت‌های هنری در جامعه است که این مهم سبب شده که بسیاری از هنرمندان از عرصه کناره گیری کنند هر چند که مردم ما قدر و ارزش آثار هنری و هنرمندان را به خوبی درک میکنند و در هر شرایطی از ما حمایت کردند اما مسئولان دستگاه‌های متولی توجهی چندانی ندارند.
وضعیت فعالیت‌های هنری را چگونه میبینید؟
همانطور که بیان کردم فعالیت‌های هنری با رکود مواجه شده است متاسفانه پس از دوران کرونا و برخی موارد دیگر سبب کاهش برگزاری فعالیت‌ها و برنامه‌های هنری شده بود و امروز شاهد برپایی نمایشگاه‌ها و برگزاری فعالیت‌های هنری در سطح کشور و استان هستیم این اقدامات میتواند تاثیر گذار باشد وجان تازه‌ای به فعالیت‌های هنری بدمد.
کار و فعالیت جدیدی در برنامه‌های خود دارید؟
بله، ما باتوجه به عشق و علاقه‌‍ای که به کار و فعالیت هنری دارم از کار باز نماندم و در حدود چهار سالی است که در حال تهیه و ساخت فیلم مستند پرتره، تحت عنوان «بی نیشتمان» هستم که مراحل فیلمبرداری آن به پایان رسیده و در حال تدوین و مراحل پایانی این اثر هستم که امیدوارم بتوانم خدمتی دیگر به جامعه‌ام ارائه دهم.
باید عنوان کنم که در مستند «بی نیشتمان» با تهیه کنندگی ایرج فرجوند فردا؛ محسن مجیدی و منیژه لطیفیانی نقش آفرینی می‌کنندمنیژه لطیفیانی از هنرمندان خوش آتیه است.
شما به عنوان یک هنرمند و چهره شناخته شده در حوزه عکاسی، هنر عکاسی را چگونه توصیف می‌کنید؟
عکاسی؛ یکی از هنرهای خاص و با مشکلات مختص به خود است، هرچند ظاهرش بسیار ساده است و هر کس فکر میکند با داشتن یک دوربین، عکاس است؛ با وجود آن‌که عمل مکانیکی آن بسیار ساده است، اما محصول آن بسیار مشکل به دست می‌‌آید. هیچ‌کس با داشتن خودکار و کاغذ نمی‌‌تواند ادعای شاعری کند، همانطور که هیچ‌کس با داشتن رنگ و بوم نقاش نیست؛ این عمل از هنرمند و فکر و خلاقیت و جهان‌‌بینی او سرچشمه می‌‌گیرد تا بتواند پیکاسو باشد یا احمد شاملو و صادق هدایت و شیرکو بیکس….عکاسی را مشکل میدانم چون تو در لحظه هم باید نورپرداز باشی هم کارگردان و هم طراح صحنه و… تا لحظه را محبوس کنی. ثانیۀ رفته برایت غیرممکن است که تکرار شود، در حالی که در نقاشی، فیلم‌سازی، خوشنویسی و… همه و همه دوباره قابلیت تکرار هست، اینها دلیل برتری عکاسی بر دیگر هنرها نیست، فقط مشکل بودن آن مد نظر است. با وجود تمام مشکلات، عکاسی شیرین‌‌ترین کار دنیاست حتی در سخت‌‌ترین حالات آن.
برخی معتقدند با اختراع دوربین عکاسی، به نوعی رویای انسان درباره اختراع ماشین زمان محقق شد، موافقید؟
در پاسخ به این پرسش نیز باید عنوان کنم که عکاس لحظه‌‌ای را خلق و ثبت میکند که هیچ قدرتی در جهان نمی‌‌تواند آن را تکرار کند، اما همواره این امکان وجود دارد که به لحظه ثبت عکس برگردی و آن لحظه را بارها و بارها زندگی و مرور کنی. جاودانگی لحظات میتواند شیرین‌‌تر هم باشد وقتی که بتوانی انتظار در عکاسی را نیز به آن اضافه کنی، انتظاری که به شیرینی خواهد رسید.از یکسو عکس‌های متعددی از آثار شما برنده جوایز داخلی و خارجی شده‌اند و از سوی دیگر عکس‌های بسیاری هم در میان جامعه و مردم دست به دست گشته و معروفیت و مقبولیت یافته است.
حال از میان این همه آثار درخشان و خیره کننده، شما به این فکر کردید که بهترین عکسی که گرفیتد کدام فرم است؟
من هر روز و همه روزه، با خود فکر می‌کنم که بهترین عکسم را فردا خواهم گرفت و این فردا هنوز نیامده؛ شاید بهتر باشد بگویم برای من فردا هرگز نمی‌میرد و هرگز نمی‌آید؛ هرچند خودم، خودِ فردا هستم.
باتوجه به تجارب و دانش شما در حوزه هنر عکاسی که دارید آیا آنها را مکتوب و به رشته تحریر درآوردید؟
بله بنده در حال حاضر پنج جلد کتاب را آماده چاپ دارم که ماحصل تلاش ۳۸ سال فعالیت کاری هنری بنده است که تصاویری بسیار زیبا و منحصر به فرد از زیبایی‌های کردستان و مناطق کردنشین در خود جای داده که می۲توان از آنها به عنوان شناسنامه و هویت فرهنگی اجتماعی این مناطق مورد استفاده قرار داد. ۳۸ سال فعالیت هنری که با هزینه شخصی انجام شده و امروز به اسپانسر و حامی مالی نیازمندم تا بتوانیم این آثار را چاپ کنیم
کلام پایانی؟
شکست‌‌هایم را برای خودم نگه می‌‌دارم اما پیروزی‌‌هایم را متعلق به همه مردم کُرد زبان میدانم.